به گزارش خبرگزاری ایچنا، بیست و پنجم شهریور ماه ۱۴۰۰ بود که خبری به‌دست‌مان رسید، خبری از پزشک بدون مرز نام آشنای خطه شمال دکتر ناصر عمادی اهل شهرستان قائمشهر که دارنده مدال جهانی صلح و فداکاری “فلورانس نایتینگل” ژنو ۲۰۲۱ به‌دلیل درمان مجروحان جنگ و بیماران و آموزش پرستاران در کشورهای آفریقایی، خاورمیانه و آسیای میانه است.
این جمله که “فقط می‌خواهم مادران ملل دنیا به کشورم ایران افتخار کنند و دعای دل این کودکان و مادران برای ملت و کشورم بماند” آغازگر این خبر و پیام خانم دکتر آشا دبیر کل صلیب سرخ کنیا خطاب به آقای دکتر در راستای درمان کودک کنیایی مبتلا به عارضه شدید پوستی با این ضمون که ” کار بزرگی انجام دادید، خدای بزرگ به شما پاداش بدهد” در پایان آمده بود..
همه ما می‌دانیم اقدامات آقای دکتر مرزهای جغرافیایی و زمانی را در هم شکسته و این خبر شادی‌بخش قطعا از اولین و آخرین فعالیت‌های نوع‌دوستانه این پزشک نیست…
تصاویر منتشر شده از حضور آقای دکتر در کنار کودکان کنیایی آزاردهنده است، به این مفهوم که ظاهرشان حس دلسوزی و تعجب در وجود هر انسانی را قوت می‌بخشد، کاملا واضح است که خانواده این کودکان دردکشیده به آقای دکتر چشم امید بسته و ناامید نشدند…
دکتر ناصر عمادی در این باره می‌کند؛ ماجرا از این قرار است که ده روز قبل پزشک بخش اتفاقات بیمارستان باگاتی، درخواست درمان فوری برای کودک دو ساله به‌نام “امانوئل” را ارائه دادند…
وی می‌گوید؛ با آنکه روز تعطیل بود بلافاصله به بیمارستان رفتم شرایط پوست این کودک به‌خصوص در ناحیه سر و صورت به‌گونه‌ای بود که تصمیم گرفتم با توجه به کمبود داروهای پوستی در آفریقا، محلول و پمادها را خودم ساخته و مجدد به بیمارستان ببرم.
دکتر عمادی ادامه می‌دهد؛ به مادر نحوه مالیدن پماد و پانسمان را در همان بیمارستان آموزش دادم، بعد از ۱۰ روز برای ویزیت مجدد نزدم آمدند، اول فکر کردم این کودک فرزند دیگر این مادر است، بعد فهمیدم این همان “امانوئل” خودمان است.
این پزشک بدون مرز با اشاره به اینکه مادر کودک بسیار متحیر و خوشحال بودند، اضافه می‌کند؛ مادر این کودک گفت؛ “آمدم تا از شما تشکر کنم و برای همه کودکان و مادران کشورتان ایران دعا می‌کنم” من هم از خدا متشکرم، چون با همه سختی غربت و تنهایی همیشه دست منجی و حامی او، هادی و رهنمایم است، شاید در عالمی دیگر شفیع ما باشند.
دکتر عمادی در سال ۱۳۶۷ در رشته پزشکی دانشکده پزشکی بابل قبول شد و در سال ۱۳۷۳ در طب عمومی فارغ‌التحصیل شد و تاکنون عناوین پرافتخاری را به‌عنوان پزشک بدون مرز ایرانی از رئیس‌جمهور بروندی، نخست‌وزیر و وزیر بهداشت کنیا، رئیس هلال احمر و وزیر بهداشت غنا و غیره را کسب کرد.
